 |
Klik op de onderdelen van de plattegrond voor meer info. |
PAVILJOEN
Paviljoen Noorderplantsoen: ‘eetcafé Zondag’ (1930)
S.J. Bouma (1899-1959), architect
Het paviljoen, het huidige restaurant ‘Zondag’ ligt op een prominente plaats bij de centrale vijver in het Noorderplantsoen. Het plantsoen is opgezet vanuit het concept van de Engelse romantische landschapstuin. De plattegrond van het paviljoen herhaalt in eerste instantie de ovale vorm van de vijver. Het paviljoen bestaat uit één bouwlaag onder een plat en is uit traditionele materialen als baksteen met houten kozijnen opgebouwd. Het meest opvallende onderdeel is de ronde serre die als de boeg van een schip op de vijver afstevent. Een dergelijk motief is typerend voor de bouwstijl die het Nieuwe Bouwen wordt genoemd. Het openbare gedeelte is in deze serre ondergebracht zodat de bezoekers kunnen genieten van het uitzicht op de vijverpartij.
Bron: www.architectuurgids.org
MUZIEKKOEPEL
SIKKENSPOORTJE
Het 'Sikkenspoortje', dat in de 18e eeuw door verffabrikant Sikkens werd gebruikt, wordt ook nu benut vanwege het constante klimaat; echter niet voor verf, maar als vleermuisonderkomen. Het 'poortje' vormde indertijd een doorgang, zodat stadjers het terrein tussen stadswal en gracht konden inspecteren.
DRINKWATERFONTEIN
Drinkwaterfontein
Mannetje (1975, marmer) van Gjalt Blaauw
Op een van de dwingers zit een witmarmeren figuur achter een schematisch weergegeven tafel. Het mannetje is grof uitgehakt zonder veel detaillering; hij heeft geen individuele kenmerken. Als bij een sneeuwpop staat zijn hoofd direct op de romp. Zijn armen liggen voor hem op tafel. Het is een primitief aandoend beeld, versterkt door de aantasting van de tijd. Een deel van de kin en de neus zijn verdwenen.
Voor meer informatie zie: www.kunstopstraat.nl.
bron: Ankie Boomstra, opdrachtcoördinator CBK
Zonder titel (1952, kalksteen) van Mattheus Meesters
Dit beeld wordt door het publiek ‘Zonaanbidster' genoemd. Het meisje zit op een ondergrond met haar knieën opgetrokken. Met haar hoofd achterover koestert ze zich in de zon.
Mattheus Meesters (1908) heeft de vorm van haar lichaam gestileerd weergegeven. Naturalistische details zoals spieren, haren of plooien in haar jurk zijn weggelaten. Het blok kalksteen waaruit ze is gemaakt, is in de contouren van de figuur nog duidelijk zichtbaar. Het meisje heeft geen individuele kenmerken, ze is universeel in haar stille genieting van de zonnewarmte.
Tot 1954 zat ze in het gras. De toenmalige gemeentelijke dienst Stedenbouw en Volkshuisvesting ervoer dit echter als een bezwaar en gaf haar een sokkel.
Voor meer informatie zie: www.kunstopstraat.nl.
bron: Ankie Boomstra, opdrachtcoördinator CBK
De Wisent (1974, kalksteen) van Wladimir de Vries
Van Wladimir de Vries (1917) staat de Wisent aan de Boteringesingel. Het kunstwerk weegt ongeveer tien ton en is gehakt uit muschelkalksteen. In anderhalf jaar tijd hakte de kunstenaar acht ton steen weg; geen elektrisch gereedschap kwam eraan te pas. Het 2.15 meter hoge dier verkrijgt zijn samengebalde oerkracht door zijn gesloten vorm. De ruwe en golvende detaillering van vacht, staart en gras zorgen voor beweging binnen de massieve kolos.
Aanvankelijk wilde de gemeente deze Europese bizon bij de Veemarkthallen plaatsen. Maar men zag ervan af vanwege enkele haarscheuren die als gevolg van vorstinwerking splijting konden veroorzaken. Voor een tentoonstelling verhuisde de Wisent in 1980 naar Winschoten. Daar bleef hij 2 jaar voor hij in 1982 zijn huidige plek kreeg. Kennelijk was men er door de proefperiode in Winschoten van overtuigd dat het beeld best buiten kon staan.
Voor meer informatie zie: www.kunstopstraat.nl.
bron: Ankie Boomstra, opdrachtcoördinator CBK
Zonder titel (1991, staal) van Bas Lugthart
Voor de vijver bij de nieuwe Ebbingestraat maakte Bas Lugthart (1955) een beeld dat tegelijkertijd een fontein is. De brutaal-blauwe buis vormt in een golvende lijn het profiel van een gezicht dat licht achteroverhelt. Wanneer de fontein gaat spuiten is het beeld compleet: water wordt wapperend haar! Bas Lugthart gebruikt de onalledaagse materialen wind, water en zwaartekracht om mee te beeldhouwen. Of beter gezegd te tekenen: de sculptuur krijgt haar vorm vooral door de lijnen in het platte vlak.
Voor meer informatie zie: www.kunstopstraat.nl
bron: Ankie Boomstra, opdrachtcoördinator CBK
Zie Hier, Zie Daar, Zie Zo (1993, 3 delen, beton en ijzer) van Frans Nieuwlaat
Het werk van Frans Nieuwlaat (1943) bestaat uit drie betonnen platen verspreid in het grasveld achter de Wisent. Ze dragen de raadselachtige teksten Zie Hier Zie Daar en Zie Zo. Het kunstwerk is gemaakt voor de tentoonstelling Stadsparadijs, die het CBK in 1993 organiseerde. Ontsnapt aan het stadse geweld stuit de wandelaar er pas op als hij van de gebaande paden afdwaalt. Het tweetal Zie Hier en Zie Daar krijgt een afronding in het resolute Zie Zo. Los van een context of een verwijzing naar de werkelijkheid roepen de teksten op tot filosofische bespiegelingen.
Voor meer informatie zie: www.kunstopstraat.nl.
bron: Ankie Boomstra, opdrachtcoördinator CBK
De Lepelaar (1977, brons) van Jan van Baren
Op een eiland in de vijver van het Noorderplantsoen kijkt de gestileerde lepelaar uit over het water. Jan van Baren (1942-1995) maakte de bronzen vogel in 1977. Drie jaar later, in 1980, was het beeld te zien op de buitenexpositie ‘Groningen Monumentaal' in het Rosarium te Winschoten. Na die tijd stond het jarenlang in de tuin van de kunstenaar te Westeremden.
In 2000 kreeg De lepelaar een plek op een eilandje in de vijver van het Noorderplantsoen, aan de Oranjesingel, vlakbij de Kerklaan. Omdat de fundering van het beeld te zwaar bleek voor de ondergrond, werd het beeld in 2005 herplaatst naar een groter eiland vlakbij de Moesstraat.
Voor meer informatie zie: www.kunstopstraat.nl.
bron: Beeldenbeheer CBK
